Ojciec
Augustyn Kordecki
jest postacią znaną wszystkim szczególnie z bohaterskiej obrony Jasnej Góry w czasie Potopu Szwedzkiego. Urodził się w naszej miejsowości z czego wszyscy jesteśmy bardzo dumni i kultywujemy pamięć o naszym wielkim rodaku.
Urodził się 16 listopada 1603 roku w Iwanowicach. Rodzicami jego byli Marcin i Dorota Kordeccy. Na chrzcie otrzymał imię Klemens, a po trzydziestu latach w dniu swoich obłóczyn otrzymał imię zakonne Augustyn. Klemens został ochrzczony przez ks. Urbana Osiakowskiego. Rodzicami chrzestnymi byli Mateusz, syn adwokata, i Elżbieta Olbińska. Klemens Kordecki jeszcze przed wstąpieniem do zakonu studiował przez cztery lata filozofię w kolegium jezuickim w Kaliszu i przez pięć lat teologię w kolegium jezuickim w Poznaniu. W tym czasie studiowali razem z Klemensem Kordeckim klerycy paulińscy. Przykładne życie, postawa zakonna, życie duchowe kleryków paulińskich zaimponowały młodemu studentowi Kordeckiemu, który pod ich wpływem postanowił wstąpić do Zakonu Paulinów. Od początku o. Augustyn Kordecki był zakonnikiem gorliwym, karnym, zdyscyplinowanym. W roku 1653 po raz kolejny objął przeorstwo Jasnej Góry, zdawał sobie sprawę ze wszystkich trudności związanych z tym urzędem, tak ze względu na pozycję klasztoru, największego Sanktuarium maryjnego w Polsce, jak i na znaczenie dla Zakonu Paulinów. Kiedy cała Polska znalazła się pod okupacją szwedzką, duch narodu polskiego załamał się, niby bicz Boży przeciw Polakom, wyruszył z północy Karol Gustaw, królem szwedzkim wybrany, chociaż królestwo to prawem następstwa należało się Janowi Kazimierzowi Królowi Polskiemu. Jedynie w Kordeckim żył duch mocy oparty na ufności w pomoc Bożą i opiekę Matki Bożej. Spełniła się prorocza wizja przeora Kordeckiego, który w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa zorganizowanej przemocy nieprzyjaciół miał powiedzieć: Jeszcze Najświętsza Panienka pokaże, że od burzących kolubryn silniejsza.
Ojciec Augustyn Kordecki był inspiratorem i organizatorem obrony Jasnej Góry, ale nade wszystko był duchowym, wielkim autorytetem, którego wystarczyło dla całego narodu, aby natchniony jego przykładem podniósł się z kolan i stanął w obronie swojej godności i niezawisłości.
Kordecki wiedział, że obrona Jasnej Góry mieć będzie wielkie znaczenie dla Ojczyzny i Kościoła, że stanie się symbolem, który będzie jaśniał nad cała Rzeczpospolitą, tak jak nad najbliższą okolicą jaśniały pochodnie zapalane nocą na klasztornych wieżach, że Jasna Góra trwa. Szedł na klasztorne mury, na jasnogórskie wały z Chrystusem Eucharystycznym, znakiem naszej największej nadziei, znakiem naszych największych zwycięstw. Po czterdziestu dniach przyszło zwycięstwo. Jasna Góra stała się Górą Zwycięstwa. Postać niezłomnego przeora wpisanego w dzieje Polski, utrwaliła literatura, sztuka oraz tradycja paulińska. Wielokrotnie postać tę stawiał za wzór Polakom Ojciec Święty Jan Paweł II. Dnia 1 kwietnia 2005 roku na dzień przed swoją śmiercią papież przyjął przeora Jasnej Góry w Watykanie i przekazał list oraz nowe korony dla Matki Bożej Jasnogórskiej.
W liście tym Jan Paweł II, aż czterokrotnie wspomina niezłomnego przeora, stawia go za wzór i przykład wiary, patriotyzmu, ufnego zawierzenia Matce Bożej. Zwraca się do młodego pokolenia, aby zapatrzone w postać Ojca Kordeckiego mężnie broniło najświętszych wartości jakimi są wiara i miłość Ojczyzny.
Chrzcielnica kamienna jest zabytkiem, pochodzi z 1460 roku Zdjęcie chrzcielnicy pochodzi z lat 60-tych. Dzisiaj jest odrestaurowana i nadal wykorzystywana przy udzielaniu sakramentu chrztu świetego. Przy tej chrzcielnicy najprawdopodobniej ochrzczony został 16 listopada 1603 roku Klemens Kordecki
Bł. Franciszek Stryjas urodził się 26 stycznia 1882 r. w Popowie. Rodzicami jego byli Marcin i Antonina (z domu Włudarek). Miał trzy siostry. Sakrament chrztu świętego przyjął w kościele p.w. św. Katarzyny w Iwanowicach na drugi dzień po urodzeniu. Dzieciństwo i młodość spędził w Popowie. Do szkoły w Szczytnikach uczęszczał tylko przez pewien czas. Uczył się czytania i pisania pod kierunkiem rodziców. Głęboko religijni rodzice zaszczepili w nim silną wiarę, umiłowanie Boga i ducha patriotyzmu. W roku 1901 poślubił Józefę Kobyłkę i osiedlił się w Kuczowoli. Miał siedmioro dzieci. Kiedy żona zapadła na ciężką chorobę walczył o jej życie 9 lat, na co stracił prawie cały swój majątek. Józefa Kobyłka zmarła w 1930 r. W tym samym roku Franciszek Stryjas ożenił się ponownie z wdową Józefą Nosal z domu Lejman i zamieszkał na stałe w Takomyślach. We wczesnej młodości Franciszek marzył, aby kiedyś mógł uczyć dzieci o Bogu. Marzenie to spełniło się w czasie okupacji niemieckiej, kiedy w 1940 r. zabrano księży z Chełmc do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdy zamknięto kościoły w sąsiednich parafiach, on wtedy zaczął potajemnie nauczać religii. Początkowo uczył u siebie w domu, na polach i łąkach. Gdy liczba dzieci powiększyła się, postarał się o nowe punkty w Szałem, Wolicy, Marcjanowie, Saczynie, Józefowie i Szczytnikach. Do wszystkich tych punktów dochodził lub dojeżdżał rowerem. Był oddany całym sercem podjętej przez siebie pracy. Czynił to z miłości do Boga i z troski o życie religijne dzieci. Z niezwykłą ofiarnością i narażeniem własnego życia, przez niepełne trzy lata przygotował prawie 300 dzieci do I Komunii Świętej, którą przyjmowały one w parafii św. Gotarda w Kaliszu lub w Dębem. W dniu 20 lipca 1944 r. został wezwany na posterunek żandarmerii w Opatówku. Po dwudniowym przesłuchaniu został przewieziony do więzienia w Kaliszu. Przesłuchaniom towarzyszyły tortury. Po dziesięciu dniach od aresztowania zmarł. Niemcy oskarżyli go o tajne nauczanie dzieci, o prowadzenie działalności politycznej i o to, że jest ukrywającym się księdzem katolickim. Znalazło to swój wyraz w powiadomieniu skierowanym do rodziny "Zabrać swojego księdza. Przyjechać z trumną". Ponieważ grzebanie zmarłych w Chełmcach było zakazane pochowano go Godzieszach 2 sierpnia 1944 r. W pogrzebie wzięło udział bardzo wiele osób wśród których liczą grupę stanowili jego uczniowie. 25 marca 2001 r. relikwie błogosławionego Franciszka Stryjasa zostały umieszczone w katedrze w Kaliszu. Najwyższe świadectwo o Franciszku Stryjasie dał Ojciec Święty Jan Paweł II podczas IV pielgrzymki do Ojczyzny w dniu 6 czerwca 1991 r. w przemówieniu do nauczycieli i katechetów w Katedrze Włocławskiej: Niedaleko stąd umęczony został polski patriota i syn Kościoła Franciszek Stryjas za nauczanie dzieci w prywatnych domach pacierza i katechizmu.
Ten sam papież ogłosił Franciszka Stryjasa błogosławionym wraz ze 107 męczennikami za wiarę w Warszawie w dniu 13 czerwca 1999 r.
Arcybiskup
Jan Gruszczyński
urodził się w 1405 r. w Iwanowicach, zmarł w Krakowie. 8.10.1473 roku.Arcybiskup gnieźnieński, Prymas Polski, Wielki Kanclerz Koronny, przyjaciel króla Kazimierza Jagiellończyka. Najstarszy syn Jana z Gruszczyc (chorąży sieradzki, pan na Gorniewicach) i Małgorzaty z Naramowic.Rodzeństwo: Mikołaj Kośmider herbu Poraj, starosta odolanowski, podstoli poznański, chorąży kaliski, kasztelan wieluński.Bartłomiej herbu Poraj, podkomorzy sieradzki, kasztelan kaliski, kasztelan gnieźnieński. Marcin herbu Poraj, doktor dekretów, kanonik gnieźnieński, kanonik włocławski, , proboszcz kruszwicki, scholastyk płocki, , kanonik krakowski, łęczycki i sandomierski.Andrzej h. Poraj, kanonik włocławski, archidiakon kaliski, kanonik gnieźnieński i poznański.Jan Gruszczyński studiował na Akademii Krakowskiej pracując jednocześnie w kancelarii królewskiej. Był w orszaku króla Władysława Jagiellończyka, który udał się na Węgry w celu objęcia tronu. W Eger objął godność archidiakona. Król protegował go na probostwo w Sieradzu. Pracował również w kancelarii króla Kazimierza Jagiellończyka będąc jednym z współtwórców polityki centralizacyjnej. Został biskupem włocławskim wyświęconym w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole, utrzymując ścisłe związki z antykrzyżackim Związkiem Pruskim stając się zwolennikiem na polu zjednoczenia Prus z Polską. Otrzymał kanclerstwo koronne co uczyniło go kierownikiem polskiej polityki w czasie wojny trzynastoletniej. Został biskupem krakowskim i arcybiskupem gnieźnieńskim. Przeznaczył na cele wojny złote i srebrne wota kultowe ze skarbca archikatedry. Stał na czele polskiej delegacji do rokowań z Krzyżakami w Brześciu Kujawskim, a następnie pieczętował pokój zawarty z Krzyżakami w Toruniu. Prymas Gruszczyński dbał bardziej o dobra materialne niż duchowe i sprawami kościoła w ogóle się nie zajmował. Więcej . Zaciągał pożyczki, których nie oddawał, uprawiał nepotyzm i nie dbał o rozwój religijny ani duchowieństwa, ani wiernych. Na jego korzyść przemawia jednak wierna służba królowi i troska o dobro Ojczyzny. Rządy swe rozpoczął od mało trafnych decyzji. Nie czekając aż zwolni się miejsce w kapitule mianował swojego brata Andrzeja nadliczbowym kanonikiem gnieźnieńskim wyposażając go w dobra arcybiskupie. Zaciągnął dwa porządne długi z których jednego w ogóle nie spłacił. W Gnieźnie przebywał rzadko w pełnieniu powierzonych mu obowiązków wyręczając się oficjałami. Częściowo sparaliżowany złożył kanclerstwo , nie zerwał jednak bliskich kontaktów z królem, któremu nadal towarzyszył w licznych naradach i podróżach. Zmarł nagle w Krakowie i pochowany został nie w katedrze gnieźnieńskiej jak podają niektóre źródła, ale w naszym parafialnym kościele przez swoich braci. W katedrze gnieźnieńskiej jego następca Jan Łaski poświęcił mu okazałą płytę nagrobną z czerwonego marmuru - dzieło Jana Florentczyka z Ostrzyhomia. Jan Długosz pozostawił dość dokładny opis ostatnich chwil jego życia. Zjechał on do Krakowa na prośbę Króla Kazimierza Jagiellończyka . (opis Długosza)
Kalendarium życia:
1405 – urodził się w Iwanowicach
1431 – podjął studia na Akademii Krakowskiej
1440 – towarzyszył Królowi Władysławowi Jagiellończykowi udającemu się na Węgry w celu objęcia tronu
1442 – protegowany przez króla na probostwo w Sieradzu
1444 – powrócił do Polski przywożąc instrukcje królewskie do zjazdu piotrkowskiego, oraz wezwał duchowieństwo do złożenia obediencji papieżowi Eugeniuszowi IV
1448 – mianowany biskupem kujawskim z woli króla wbrew nominatowi papieskiemu Lasockiemu
1451 – 1 grudzień - konsekrowany na biskupa kujawsko – pomorskiego w Kole.
1452 – 3 X za zgodą kapituły katedralnej eryguje we Włocławku cech szewski i zatwierdza jego ustawy określając porządek życia religijnego w cechu oraz warunki przyjęcia mistrza – 14 groszy , oraz chcącego nauczyć się fachu - 6 groszy i dwa wręby wosku przez 2 pierwsze lata na potrzeby cechu. Gwarantuje także pierwszeństwo sprzedaży obuwia na rynku miejskim przez braci cechowych.
1453 VIII– jeździł w poselstwie dla zawarcia układów ślubnych króla Kazimierza z Elżbietą Rakuszanką
1454 – otrzymał kanclerstwo koronne
1454 XI – wprowadził królową do Krakowa i brał czynny udział w zaślubinach króla z Elżbietą
1454 – poparł wniosek Związku Pruskiego o inkorporację Prus do Królestwa Polskiego
1456 28 stycznia – po przyłączeniu Gdańska do Rzeczypospolitej w toku wojny trzynastoletniej ustanowił 6 parafii: Mariacką, św. Katarzyny, św. Jana, św. Piotra i Pawła, św. Bartłomieja i św. Barbary
1457 – prowadził układy z zaciężnymi Czechami, w sprawie wydania Polsce Malborka,
1459 – 4 sierpnia jako biskup włocławski i kanclerz państwa zamienił wieś biskupią Dźwierzchno z Wojciechem Krotoskim z Wielowsi na posiadłość Wierzbiczany w powiecie inowrocławskim.
1460- roku ufundował tryptyk dla kościoła w Opatówku poświęcony Matce Bożej , którego autorem był prawdopodobnie mistrz zwany „małopolskim”, tryptyk znajduje się obecnie w muzeum narodowym w Warszawie
1460 – został przez króla wybrany biskupem krakowskim, wbrew kapitule i papieżowi
1462 – przyczynił się do zawarcia sojuszu z królem czeskim Jerzym z Podiebradu
1463 – 6 czerwca został biskupem krakowskim
1463- stał na czele polskiej delegacji do rokowań z Krzyżakami w Brześciu Kujawskim
1464 – 14 czerwca erygował parafię Niebylec
1464 – lipiec, został arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim
1464 – 14 lipca erygował nową parafię w Konieczkowej
1464 – 9 maja był prekonizowany
1465 – kwiecień odbył uroczysty wjazd do Gniezna
1465 - przeznaczył środki finansowe na wojnę z Krzyżakami
1466 – 20 stycznia zwołał synod prowincjalny w Łęczycy głównie dla uchwalenia na wojnę podatków z dóbr kościelnych
1466 – 19 października był obecny przy zawieraniu z Krzyżakami pokoju w Toruniu
1467 – powołał za zgodą kapituły łowickiej , kolegium wikariuszy wieczystych i mansjonarzy przy Kolegiacie Łowickiej
1469 – częściowo sparaliżowany złożył kanclerstwo
1470 – wyjednał u papieża Pawła II zgodę na fundację klasztoru bernardynów w Łowiczu
1473 - 8 październik – zjechał na prośbę króla do Krakowa
Biografia abpa Gruszczyńskiego zaczerpnieta jest ze strony internetowej arch. gnieźnieńskiej
Fotografia pochodzi z książki P. Mrozowskiego „Poczet Arcybiskupów Gnieźnieńskich Prymasów Polski”
www.diecezja.kaliska.pl
www.radiorodzina.kalisz.pl
www.niedziela.pl
www.katolik.pl
www.wiara.pl