Dzieje Ochotniczej Straży Pożarnej w Iwanowicach (1897-1997).
I. Powstanie oraz pierwsze lata działalności.
Początki Ochotniczej Straży Pożarnej (dalej: OSP) w Iwanowicach sięgają końca XIX w. W najstarszym zachowanym w archiwum OSP dokumencie pod nazwą Księga uchwał ogólnych zebrań Straży Ogniowej i postanowień Zarządu Stowarzyszenia założona w 1899 r., znajduje się pierwszy protokół spisany w całości w języku rosyjskim. W jego tłumaczeniu czytamy:
”Działo się w Urzędzie Gminy Iwanowice 23 dnia miesiąca maja 1899 roku.
Na podstawie zalecenia Pana Naczelnika Kaliskiego Okręgu z dnia 3 maja tegoż roku (oświadczenie Nr 4754), w oparciu o zalecenie Pana Gubernatora Kaliskiego z 26 kwietnia tegoż roku (oświadczenie Nr 1237) dotyczące zezwolenia na przystąpienie do Iwanowickiego Towarzystwa Ogniowego, było zwołane zebranie ogólne, przy pomocy zawezwań z 16 maja tegoż roku, na które z liczby 48 osób mających prawo głosu, stawiło się 29 osób.
Zebraniu ogólnemu, prezydujący Wójt Gminy Iwanowice, przeczytawszy ustawę dla towarzystw ogniowych, zatwierdzoną przez Pana Ministra Spraw Wewnętrznych 12 grudnia zeszłego 1898 roku,przedłożył wnioski:
1. Przeprowadzić wybory: Prezesa i Członków Zarządu Towarzystwa, Naczelnika Drużyny Ogniowej, jego pomocnika, zarządcy mienia Towarzystwa i Komisji Rewizyjnej.
2. Przejąć od mieszkańców wsi Iwanowice sprzęt ogniowy do dyspozycji drużyny ogniowej.
3. Wyznaczyć termin nowych wyborów.
4. Określić kosztorys.
5. Ustalić rodzaj odzieży dla drużyny ogniowej.
6. Wyznaczyć termin otwarcia działalności Towarzystwa Ogniowego.
7. Ustanowić kwotę najniższej pieniężnej składki
8. Wyznaczyć czas zwoływania zebrań zwyczajnych.
Na podstawie tego dokumentu możemy stwierdzić, że w dniu 5 czerwca 1899 r. zainaugurowało swoją legalną działalność Iwanowickie Towarzystwo Ogniowe, które z czasem przekształciło się w Ochotniczą Strażą Pożarną w Iwanowicach.
W rzeczywistości początków istnienia straży w Iwanowicach należy szukać znacznie wcześniej. Świadczy o tym choćby zapis w przytoczonym protokole, zobowiązujący ” Przejąć od mieszkańców wsi Iwanowice sprzęt ogniowy do dyspozycji drużyny, uporządkowany i sporządzić opis tegoż, żeby w razie zaprzestania działalności Towarzystwa oddać zgromadzeniu rzemieślniczemu tylko przejęte od nich przyrządy”.
W okresie od powstania organizacji do pierwszej wojny światowej straż w Iwanowicach rozwijała się z rozmachem i cieszyła się dużą atencją wśród społeczeństwa. W jej szeregi wstępowali najznakomitsi mieszkańcy Iwanowic i okolicznych wsi. Możemy się o tym przekonać, śledząc choćby składy zarządów w owym okresie. Pierwszym prezesem był Nikodem Gałczyński – właściciel folwarku Niemiecka Wieś postrzegany jako „dziedzic Iwanowic”. Członkiem Zarządu w latach 1900 – 1917, a od roku 1917 prezesem był Józef Elznerowicz - właściciel resztówki folwarku Niemiecka Wieś jaka pozostała po jego parcelacji. Wieloletnim Dyrektorem Straży od samego jej początku był Julian Milke – właściciel majątku Chojno. Prezesem w latach 1909 - 1912 był proboszcz parafii Iwanowice, ks. Franciszek Pawelski. Prezesem w roku 1912 został wybrany Michał Szarzyński – właściciel majątku Szczytniki.
Rozwój straży przerwała pierwsza wojna światowa. W szeregi armii carskiej zostali powołani również strażacy z Iwanowic. Świadczy o tym zapis w spisie członków w książce z 1928 r. Przy kilku nazwiskach w rubryce: zawód, wykształcenie, stopień wojskowy widnieje wpis: armia rosyjska.
Straż w Iwanowicach w okresie międzywojennym bardzo dużą wagę przykładała do ćwiczeń i do utrzymywania wysokiej gotowości bojowej. W archiwum straży znajdują się spisywane od roku 1928 protokoły z posiedzeń rady sztabowej zwykłej (naczelnik, zastępca naczelnika, gospodarz, adiutant i dowódcy oddziałów) oraz z posiedzeń rady sztabowej pełnej (rada sztabowa zwykła powiększona o zastępców dowódców oddziałów).
Z protokołów wynika, że ćwiczenia odbywały się co dwa tygodnie w niedzielę. Ćwiczenia alarmowe składały się z trzech części: alarmu właściwego, ćwiczeń taktycznych
i powrotu. Na znak, że ćwiczenia odbywać się będą w danym dniu wywieszano flagę. Flaga biało-czerwona oznaczała ćwiczenia szkolne, sportowe itp. Flaga czerwona była znakiem ćwiczeń alarmowych. Również sposób alarmowania ( sygnał na trąbce sygnałowej) był inny niż przy prawdziwym pożarze, aby nie wywoływać niepokoju wśród mieszkańców i „aby nie przytłumić w strażakach wrażliwości na alarm prawdziwy”.
Więcej o historii OSP Iwanowice możecie przeczytać w załączniku poniżej.
Remiza strażacka w Iwanowicach
www.diecezja.kaliska.pl
www.radiorodzina.kalisz.pl
www.niedziela.pl
www.katolik.pl
www.wiara.pl