Modlitwa Kolędowa
o błogosławieństwo dla domu i rodziny. Plan Kolędy znajdziemy w zakładce Intencje Mszalne.
Drodzy Siostry i Bracia!
Przedłużeniem świątecznej atmosfery w polskiej tradycji jest wizyta duszpasterska w naszych domach, połączona z modlitwą i błogosławieństwem rodzin. Nie możemy dopuścić, aby pandemia zniszczyła tę wielowiekową tradycję. Ufając, że Pan kiedyś oddali od nas to trudne doświadczenie, a jednocześnie w poczuciu odpowiedzialności za wspólne bezpieczeństwo, chcemy i w tym rokują kontynuować, chociaż w innej formie.
Duszpasterze zapraszają do parafialnej świątyni wiernych według ustalonego porządku na Mszę św. odprawianą w ich intencji. Natomiast dopełnieniem modlitwy i spotkania w kościele niech będzie liturgia domowa, na którą złożą się: wspólna modlitwa i błogosławieństwo dla rodziny, błogosławieństwo małżonków i dzieci oraz – jeśli to możliwe – wspólne kolędowanie.
Kilka wskazówek jak przygotować się do modlitwy:
Podaną niżej modlitwę najlepiej odmówić po powrocie z nabożeństwa w kościele. Jeżeli macie zrobiony w domu ołtarzyk to zgromadźcie się przy nim. Możecie również spotkać się przy stole, przy którym wspólnie jecie posiłki (to podkreśli rodzinny charakter tej modlitwy). Nakryjcie go białym obrusem i połóżcie na nim krzyż, świecę oraz naczynie z wodą święconą.
Przed rozpoczęciem modlitwy dobrze byłoby przygotować Pismo Święte i znaleźć w nim fragment z Ewangelii według św. Łukasza: rozdział 19, wersety 1-10 (czyli Łk 19, 1-10). Dobrze byłoby odczytać ten fragment z Pisma Świętego, a nie z telefonu komórkowego, tabletu czy komputera. Niech odczyta go osoba dorosła lub starsze dziecko.
Wspólną modlitwę niech poprowadzi ojciec lub matka rodziny. Jeżeli któryś z domowników (np. nastolatek) nie będzie chciał dołączyć do modlitwy, starajcie się go nie zmuszać, ale tylko delikatnie ponowić zaproszenie.
Po modlitwie zjedzcie wspólnie kolację. Nie spieszcie się i spokojnie porozmawiajcie ze sobą, dzieląc się tym wszystkim, co aktualnie przeżywacie.
Oznaczenia skrótów: P: prowadzący modlitwę; W: wszyscy obecni.
Liturgia Domowa
Na początku zapalamy świecę, wówczas prowadzący modlitwę mówi:
P: Światło Chrystusa.
W: Bogu niech będą dzięki.
Potem wszyscy wykonują znak krzyża, mówiąc:
W: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
W tym miejscu warto zaśpiewać wspólnie jedną z tradycyjnych kolęd, np. „Dzisiaj w Betlejem”.
P: Panie Jezus Chryste, stajemy w Twojej obecności, aby polecić Twojej opiece nasz dom, rodzinę i wszystko, co posiadamy. W tym roku nie ma z nami kapłana, który zawsze w Twoim imieniu przychodził nas pobłogosławić. Chcemy jednak pokornie prosić Cię o Twoje błogosławieństwo, gdyż mocno wierzy my w to, że jesteś nam życzliwy i pragniesz naszego szczęścia. Pozwól nam dobrze przeżyć tę chwilę wspólnej modlitwy.
Chwila ciszy
P: Panie Jezu, Ty przyrzekłeś, że gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w Imię Twoje, tam Ty jesteś pośród nich, zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
P: Chryste, Ty przez Mękę, Krzyż i Zmartwychwstanie Twoje uczyniłeś nas współmieszkańcami świętych i domownikami Boga, zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
P: Panie Jezu, Ty przyrzekłeś, że Ojciec Twój wysłucha każdej modlitwy zanoszonej w Imię Twoje, zmiłuj się nad nami.
W: Zmiłuj się nad nami.
P: Panie Jezu Chryste, Ty wstąpiłeś do domu Zacheusza, przybądź i do nas ze swoim błogosławieństwem, który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W: Amen.
P: Teraz wysłuchajmy z uwagą słów z Ewangelii według św. Łukasza.
„Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Zszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie”. Na to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”.
Chwila ciszy
P: Panie Jezu Chryste, Ty przyszedłeś na ziemię, aby zamieszkać wśród nas, ludzi. Uświęciłeś dom rodzinny w Nazarecie i przyszedłeś do domu Zacheusza. Prosimy Cię, błogosław także naszą rodzinę i nasz dom. Pozostań w naszej rodzinie i mieszkaj z nami przez wszystkie dni nowego roku. Ciebie prosimy…
W: Wysłuchaj nas, Panie.
P: Niech wszyscy codziennie doświadczamy Twojej obecności i pomocy. Ciebie prosimy…
W: Wysłuchaj nas, Panie.
P: Pomóż nam wszystkim zwyciężać zło dobrem. Ciebie prosimy…
W: Wysłuchaj nas, Panie.
P: Pomóż nam być otwartymi na potrzeby bliźnich. Ciebie prosimy…
W: Wysłuchaj nas, Panie.
P: Chorym członkom naszej rodziny przywróć zdrowie, a naszych bliskich zmarłych przyjmij do chwały nieba. Ciebie prosimy…
W: Wysłuchaj nas, Panie.
Teraz wszyscy zgromadzeni mogą z czcią ucałować krzyż, który wcześniej został przygotowany na stole. Najlepiej będzie, jeśli prowadzący modlitwę (ojciec lub matka) najpierw sam go ucałuje, a potem poda go do ucałowania pozostałym. Następnie prowadzący odmawia modlitwę błogosławieństwa:
P: Boże Ojcze, Ty jesteś źródłem naszego szczęścia. Jako Twoje dzieci pragniemy doświadczyć mocy Twego błogosławieństwa. Prosimy, ześlij je na ten dom, wszystkich jego mieszkańców, a także na tych, którzy przekroczą jego próg.
Jezu Chryste, niech Twoja Krew chroni nas od wszelkiego zła i nieszczęścia. Zawierzamy się Twemu miłosiernemu Sercu, pragnąc Twego królowania w nas i pośród nas.
Maryjo, nasza Matko, Twemu Niepokalanemu Sercu poświęcamy nas samych i wszystko, co mamy. Święty Józefie, powierzamy Ci opiekę nad nami i naszym domostwem.
Aniołowie i Święci Boży, otaczajcie nas modlitwą, abyśmy mogli żyć w pokoju dzieci Boga.
Po tej modlitwie można przy śpiewie kolędy („Gdy Chrystus rodzi”) wspólnie przejść przez poszczególne pomieszczenia i pokropić je wodą święconą. Po powrocie do miejsca modlitwy warto jeszcze odmówić modlitwę, w której najpierw małżonkowie wzajemnie się pobłogosławią, a następnie pobłogosławią swoje dzieci. Można przy tym skorzystać z formuł zamieszczonych poniżej. Na zakończenie wszyscy odmawiają wspólnie modlitwę
„Ojcze nasz”.
P: Zakończmy naszą wspólną modlitwę słowami, których nas nauczył nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus:
W: Ojcze nasz…
P: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu. Niech więc pokój i błogosławieństwo Boże spoczną na tym domu i niech napełnią serca jego mieszkańców. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W: Amen.
Wszyscy wykonują znak krzyża, mówiąc:
W:W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Błogosławieństwo Małżonków
Najpierw mąż, a potem żona nadkłada ręce na głowę współmałżonka i modli się za niego, wypowiadając jego (jej) imię:
Boże Ojcze, błogosław moją żonę (męża), [imię] dotknij ją (jego) swoją Miłością.
Dziś przepraszam ją (jego) za: słowa, które zraniły jej (jego) serce; gesty, którymi sprawiłem (-am) jej (jemu) przykrość; momenty, w których nie czuła (nie czuł) mojego wsparcia; unikanie się; brak czułości, serdeczności i szczerych rozmów.
[Imię], proszę Cię, wybacz mi i przyjmij Boże błogosławieństwo – w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Kończąc, mąż (żona) kreśli znak krzyża na czole współmałżonka.
Błogosławieństwo Dzieci
Rodzice odczytują wspólnie następującą modlitwę:
Boże Ojcze, niewyczerpane źródło życia i stwórco wszelkiego dobra, błogosławimy Ciebie i dzięki Tobie składamy za to, że dając nam dzieci, uradowałeś naszą wspólnotę miłości. Spraw, prosimy, aby te nasze dzieci, będące najmłodszymi członkami rodziny, znajdowały w naszym domu drogę do coraz większego dobra i dzięki Twojej opiece doszły kiedyś do celu, jaki im wyznaczyłeś. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Teraz rodzice kreślą znak krzyża na czole swoich dzieci.
25 listopada obchodziliśmy uroczystość odpustową ku czci Patronki kościoła
i parafii Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej.
Uroczystej sumie odpustowej przewodniczył
Ks. Kanonik Andrzej Piłat Proboszcz Parafii
Matki Bożej Fatimskiej w Jarocinie.
Konserwacja i remont gotyckich szczytów kościoła zakończona!
Bogu niech będą dzięki! Zakończył się etap renowacji i konserwacji szczytów gotyckich kościoła oraz zabezpieczenia fundamentów od wilgoci. Na dzień dzisiejszy konserwacja objęła: ścianę północną gotycką kościoła, dwa gotyckie szczyty wschodni i zachodni częściowo połączony z wieżą, fundamenty na części gotyckiej kościoła. Cieszymy się, że udało się te prace przeprowadzić dzięki dotacjom oraz funduszom zgromadzonym z ofiar parafian i ludzi dobrej woli. Przed nami kolejny etap prac, jesteśmy pełni nadziei, że damy radę z dalszymi pracami. Bóg zapłać wszystkim ofiarodawcom!
16 listopada minęła 418 rocznica urodzin wielkiego Rodaka naszej Parafii Ojca Augustyna Kordeckiego.
Przeor Kordecki nasz Rodak urodził się 16 listopada 1603 roku w Iwanowicach.
Data ta jest zapisana w akcie chrztu znajdującym się w Księdze Chrztu z 1603 roku. W tym roku mija 418 rocznica jego urodzin.
Urodził się 16 listopada 1603 roku w Iwanowicach. Rodzicami jego byli Marcin i Dorota Kordeccy. Na chrzcie otrzymał imię Klemens, a po trzydziestu latach w dniu swoich obłóczyn otrzymał imię zakonne Augustyn.
Ojciec Augustyn Kordecki był inspiratorem i organizatorem obrony Jasnej Góry, ale nade wszystko był duchowym, wielkim autorytetem, którego wystarczyło dla całego narodu, aby natchniony jego przykładem podniósł się z kolan i stanął w obronie swojej godności i niezawisłości.
Kordecki wiedział, że obrona Jasnej Góry mieć będzie wielkie znaczenie dla Ojczyzny i Kościoła, że stanie się symbolem, który będzie jaśniał nad cała Rzeczpospolitą, tak jak nad najbliższą okolicą jaśniały pochodnie zapalane nocą na klasztornych wieżach, że Jasna Góra trwa. Szedł na klasztorne mury, na jasnogórskie wały z Chrystusem Eucharystycznym, znakiem naszej największej nadziei, znakiem naszych największych zwycięstw. Po czterdziestu dniach przyszło zwycięstwo. Jasna Góra stała się Górą Zwycięstwa. Postać niezłomnego przeora wpisanego w dzieje Polski, utrwaliła literatura, sztuka oraz tradycja paulińska. Wielokrotnie postać tę stawiał za wzór Polakom Ojciec Święty Jan Paweł II. Dnia 1 kwietnia 2005 roku na dzień przed swoją śmiercią papież przyjął przeora Jasnej Góry w Watykanie i przekazał list oraz nowe korony dla Matki Bożej Jasnogórskiej.
W liście tym Jan Paweł II, aż czterokrotnie wspomina niezłomnego przeora, stawia go za wzór i przykład wiary, patriotyzmu, ufnego zawierzenia Matce Bożej. Zwraca się do młodego pokolenia, aby zapatrzone w postać Ojca Kordeckiego mężnie broniło najświętszych wartości jakimi są wiara i miłość Ojczyzny.
Odpusty na Rok św. Józefa, dekret Penitencjarii
JAK MOŻEMY UZYSKAĆ ODPUST ZUPEŁNY ? ZAPOZANJCIE SIĘ Z TEKSTEM PONIŻEJ.
„Z Rokiem św. Józefa, który potrwa przez następne 12 miesięcy związany jest dar specjalnych Odpustów” – ogłosiła Penitencjaria Apostolska. Dar Odpustu zupełnego można otrzymać pod zwykłymi warunkami. Należą do nich: spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna oraz modlitwa w intencjach Ojca Świętego. Wierni powinni odrzucić wszelkie upodobanie do grzechu oraz uczestniczyć w wydarzeniach związanych w Rokiem św. Józefa przy okazjach i w sposób wskazany przez Penitencjarię Apostolską.
Dekret stwierdza, że św. Józef był człowiekiem modlitwy, który zaprasza dzisiaj wszystkich do pogłębienia dziecięcej relacji z Ojcem, pozwalającej rozeznać Jego wolę w życiu. Odpust zupełny zostaje udzielony tym, którzy przez przynajmniej 30 minut podejmą medytację nad modlitwą Ojcze Nasz lub wezmą udział w rekolekcjach lub jednodniowym dniu skupienia obejmującym medytację nad osobą Oblubieńca Maryi.
Św. Józef był człowiekiem sprawiedliwym, strzegącym głębokiej tajemnicy swojego serca. On pomaga odkryć wartość ciszy oraz uczciwości w spełnianiu codziennych obowiązków. Ci, którzy w ciągu tego roku, idąc za jego przykładem, spełnią uczynek miłosierdzia co do ciała lub duszy mogą również uzyskać Odpust zupełny. Najważniejszym wymiarem powołania Józefa było pełnienie funkcji stróża Świętej Rodziny z Nazaretu. Aby wszystkie rodziny chrześcijańskie czuły się wezwane do tworzenia tej samej atmosfery jedności, miłości i modlitwy, w której żyła Święta Rodzina dar Odpustu zostaje udzielony rodzinom oraz narzeczonym, którzy odmówią modlitwę różańcową. Papież Pius XII wprowadził 1 maja 1955 roku święto Józefa Robotnika z intencją, aby wszyscy szanowali godność pracy oraz aby ona inspirowała życie społeczne i prawa, oparte na równym podziale praw i obowiązków. Odpust zupełny będą też mogli otrzymać ci, którzy zawierzą codziennie św. Józefowi swoją pracę oraz wierny wzywający Cieśli z Nazaretu, aby każdy poszukujący pracy znalazł zajęcie oraz, aby praca wszystkich stawała się godniejsza. Św. Józef jest ponadto patronem osób w niebezpieczeństwie, cierpiących, zmuszonych do ucieczki, tych, którzy są odepchnięci oraz opuszczeni. Udziela się Odpustu zupełnego wiernym, którzy odmówią Litanię do św. Józefa lub Akatyst ku jego czci (w całości lub przynajmniej w części), albo jakąkolwiek inną modlitwę do św. Józefa, według własnej tradycji liturgicznej w intencji Kościoła prześladowanego wewnątrz lub na zewnątrz oraz o umocnienie wszystkich chrześcijan poddanych różnym formom prześladowania.
Aby podkreślić uniwersalność patronatu św. Józefa w Kościele, Penitencjaria Apostolska udziela Odpustu wiernym, którzy odmówią jakąkolwiek modlitwę prawnie zatwierdzoną lub spełnią innym akt pobożności ku czci św. Józefa, szczególnie przy okazji świąt jemu dedykowanych, a więc 19 marca i 1 maja, a także w Święto św. Rodziny, w Niedzielę św. Józefa (według tradycji bizantyńskiej), 19 dnia każego miesiąca oraz w każdą środę, czyli w dzień szczególnie poświęcony św. Józefowi w tradycji łacińskiej.
W aktualnym kontekście zagrożenia sanitarnego dar Odpustu zupełnego zostaje roszerzony szczególnie na starszych, chorych, konających oraz tych, którzy z uzasadnionych powodów nie mogą wychodzić z domu, a którzy odrzucą wszelkie upodobanie do grzechu oraz będą mieli intencję zadośćuczynienia, kiedy tylko stanie się to możliwe trzem pozostałym zwykłym warunkom oraz we własnym domu, lub tam, gdzie aktualnie się znajdują spełnią akt pobozności ku czcu św. Józefa, ofiarując cierpienia oraz niedogodności swojego życia.
Penitencjaria Apostolska wzywa ponadto wszystkich upoważnionych kapłanów oraz innych szafarzy do chętnego posługiwania wiernym w sakramencie Pojednania oraz udzielania Komunii św. chorym.
MAMY NOWEGO BISKUPA ORDYNARIUSZA!
Ks. bp Damian Bryl, dotychczasowy biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej, został mianowany biskupem kaliskim. Decyzję Ojca Świętego Franciszka ogłosiła dziś w południe Stolica Apostolska.
Ks. bp Damian Bryl urodził się 10 lutego 1969 r. w Jarocinie. Ks. Biskup pochodzi pochodzi z Jaraczewa
W latach 1988-1994 odbywał formację filozoficzno-teologiczną w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął 26 maja 1994 r. w Poznaniu z rąk ks. abp. Jerzego Stroby.
W latach 1994-1996 pracował jako wikariusz w parafii Najświętszego Serca Jezusa w Środzie Wielkopolskiej.
W 1996 r. podjął studia specjalistyczne na Universidad de Navarra w hiszpańskiej Pampelunie, ukończone w 1999 r. doktoratem z teologii.
Po powrocie do Polski (1999), został spowiednikiem, a od 2001 r. ojcem duchownym w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. W latach 1999-2001 pomagał w pracy duszpasterskiej w parafii Bożego Ciała w Poznaniu.
Posługę w seminarium duchownym łączył z pracą redakcyjną w miesięczniku „Katecheta” (do 2006).
W latach 2006-2010 pracował jako adiunkt na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Dnia 13 lipca 2013 r. papież Franciszek mianował go biskupem tytularnym Suliana i biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej. Sakrę biskupią przyjął 8 września 2013 r. Jako swoją dewizę biskupią przyjął słowa z Drugiego Listu do Koryntian: Caritas Christi urget nos („Miłość Chrystusa przynagla nas”).
W Konferencji Episkopatu Polski jest członkiem Komisji Wychowania Katolickiego, Komisji Duchowieństwa i Rady ds. Rodziny.
W sierpniu 2020 r. został wybrany członkiem rady stałej Konferencji Episkopatu Polski.
